ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ


ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ


ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες

Αναζήτηση

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
Από το Blogger.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ


"Στέρεα Λόγια"

"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας

"Βήμα για όλους"

"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας

Διαύγεια ΠΔΕ

διαυγεια δδε

Διαύγεια ΔΔΕ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΚΑΙΡΟΣ LIVE

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Πανηγυρικός επετειακός λόγος 25ης Μαρτίου / Λιβαδειά 2017

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ  ΛΟΓΟΣ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ
 ΤΗΣ  25ης  ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 
από τον Εκπαιδευτικό Δρ. Κωσταντίνο Βαφειάδη   
Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Λιβαδειάς 
 25η  Μαρτίου 2017

Πολλοί νομίζουν πως η Ιστορία αφορά στο παρελθόν, πώς γράφεται για να μας μεταδώσει πληροφορίες από χρόνους περασμένους. Μέγα λάθος: η Ιστορία αφορά στο παρόν, σε μας που την γράφουμε και την μελετούμε. Αυτό δεν σημαίνει πως τα ιστορικά γεγονότα στερούνται αντικειμενικής υπόστασης, αλλά πως το νόημά τους το λαμβάνουν από μας τους ίδιους, κάθε φορά που νιώθουμε την ανάγκη να θεμελιώσουμε στο παρελθόν καινούργιες αξίες και ιδεολογήματα, μέσω των οποίων δομείται η εθνική, θρησκευτική και κοινωνική μας συνείδηση. Για αυτό και η χρήση της Ιστορίας, και δη του μαθήματος της Ιστορίας (όπως και των Θρησκευτικών), αποτελεί συνήθως πεδίο πολιτικής διαμάχης. Δεν είναι δε τυχαίο ότι η ερμηνεία της Επανάστασης του Ι821 κυμαίνεται ανάμεσα σε δύο φαντασιακούς πόλους: στην άκριτη και μεγαλοϊδεατική εξιδανίκευση και στην ισοπεδωτική αποδόμηση.
Αλλά όμως η πολιτική χρήση και ερμηνεία της Ιστορίας δεν είχε και δεν έχει άλλο αποτέλεσμα, από το να καλύπτει ό,τι άξιο και ό,τι γόνιμο κομίζει το ιστορικό γεγονός με έναν πέπλο στερεοτύπων, δηλαδή ψευδών προτάσεων, που αποσιωπούν, ενώ αφηγούνται. Για τον ίδιο λόγο, το γεγονός που εορτάζουμε σήμερα, σε συνδυασμό με την σωτήριο ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, συνθλίβεται, κατά κανόνα, από τον κυρίαρχο λόγο εξουσίας, τον οποίο αναπαράγουν οι εκπρόσωποι της πολιτικής. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η μεγάλαυχος αυτή ρητορεία δεν μπορεί να αποκρύψει την αμηχανία ἤ τη δυσφορία των εκάστοτε ομιλητών. Τούτο διότι, αν κανείς σκεφθεί τι ακριβώς σημαίνει Ηρωισμός, τι ακριβώς πράττει ένας ήρωας-μάρτυρας, θα διαπιστώσει πως ο Ηρωισμός βρίσκεται στον αντίποδα του πολιτικού κομφορμισμού. Και αυτό γιατί εκάστη ηρωική πράξη αποτελεί πράξη απονενοημένης υπέρβασης, πράξη ανιδιοτελούς προσφοράς και θυσίας του ατομικού συμφέροντος, καθώς οδηγεί πάντα στην ανυποληψία εκ μέρους της κυρίαρχης κοινωνικής ομάδας, συχνότατα δε, στο θάνατο. Αποτελεί επίσης πράξη, η οποία αναιρεί τις ιδεολογικές συμβάσεις και αναστολές, και εν τέλει την πολιτική υστεροβουλία, αφού η ηρωική υπέρβαση προϋποθέτει ρήξη με τις υπάρχουσες δομές εξουσίας. Τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη είναι ενδεικτικά: "Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἡμεῖς ἄν δὲν εἴμεθα τρελλοί, δἐν [θὰ] ἐκάναμεν τὴν ἐπανάσταση. Αλήθεια, ποιο κόμμα, ποια πολιτική παράταξη θα επιθυμούσε να έχει στους κόλπους της έναν Κολοκοτρώνη, ἤ έναν Μακρυγιάννη, ἤ ποια Ιερά Σύνοδος έναν Ησαΐα Σαλώνων;
Εάν οι αγωνιστές της εποχής εκείνης είχαν ενστερνιστεί τον κομφορμισμό, δηλαδή τη βούληση για ιδιοτελείς συμβιβασμούς και ένοχη συναίνεση, θα κοίταζαν να επωφεληθούν από το οθωμανικό καθεστώς, ιδίως όσοι ήταν ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία. Αλλά οι μάρτυρες της αρετής και της Ελευθερίας, δεν το έκαναν! Δεδομένης της αποτυχίας όλων των προηγούμενων ελληνικών εξεγέρσεων, δεδομένης της ανυπαρξίας οικονομικών πόρων, δεδομένης της ισχύος του τότε οθωμανικού στρατού, δεδομένης επίσης της εχθρικής στάσεως των Ξένων Δυνάμεων (Συνέδριο Βερόνας 1822), ο ξεσηκωμός και η θυσία μιας χούφτας Ελλήνων ορθοδόξων, άοπλων αλλά με ψυχή ατσάλινη, δεν αποσκοπούσε σε τίποτε άλλο, πέρα από τη βούλησή τους να ζήσουν χωρίς ντροπή, ελεύθεροι (Σύνταγμα Ἐπιδαύρου).
Για αυτό και όταν, αμέσως μετά την εξέγερση, οι πολιτικοί και οι εγχώριοι τραπεζίτες θα πάρουν στα χέρια τους την κατάσταση, θα θυσιάσουν στο βωμό του καιροσκοπισμού ό,τι είχαν κερδίσει, με το αίμα και τον ιδρώτα τους, οι ήρωες του 1821! Δύο (βρετανικά) δάνεια, του 1824 και του 1825, επέπρωτο να υποκινήσουν την εμφύλια διαμάχη. Το έτος 1825, κηρύσσεται η πρώτη πτώχευση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η Κυβέρνηση του Ζαΐμη βρίσκει στο ταμείο του Αγώνα 16 γρόσια. Το χρέος ήταν ήδη 2,8 εκατομμύρια λίρες. Η δεύτερη χρεωκοπία έρχεται το 1843, η τρίτη, το 1893. Το έτος 1898, η εμπερίστατη Ελλάδα βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Η φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα θα είναι ληστρική, όπως και σήμερα. Σε έγγραφα της περιόδου απαντούν μαρτυρίες για τέλη κυκλοφορίας στους γαιδάρους. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η κομματική ιδιοτέλεια και οι πελατειακές σχέσεις βρίσκονται τώρα σε έξαρση. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης αποκαλύπτει: «4 Μαΐου ἦρθα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα. Οἱ διεφθαρμένοι πολιτικοὶ μας καὶ οἱ ξένοι τρώγονταν καὶ καθένας κοίταζε νὰ περισώσῃ τὴν δικὴ του φατρία. Διὰ νὰ ῥουφήξουν τὴν πατρίδα, ὅλο δολοπλοκίες καὶ συχνοὺς εμφυλίους πολέμους ἔκαναν… Οἱ ἀντιβασιλεῖς μας, τήραγαν καὶ αὐτοὶ νὰ πάρουν κάνα λεπτό, διότι εἰς τὴν Ἑλλάδα ἧβραν ἀλώνι νὰ ἀλωνίσουν, καὶ πιάσαν φατρίες μὲ τοὺς δικοὺς μας. Ἔρχονταν ἀγωνισταὶ καὶ ἄλλος ἀναστέναζε, ἄλλος ἔκλαιγε. Τέτοιοι ἀνθρωποφάγοι εἴμαστε ἐμεῖς καὶ διὰ τοῦτο εἴμαστε σκλάβοι τόσους αἰῶνες εἰς τοὺς Τούρκους»
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, αυτές που σήμερα κυριαρχούν στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αποφασίσουν τον άδοξο τερματισμό της Επανάστασης, διώκοντας και δολοφονώντας τους αγωνιστές και καταδικάζοντάς τους στην αφάνεια. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο μέγας Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, θα βιώσει την αχαριστία και την αγνωμοσύνη της Ελληνικής πολιτείας. Οι πολιτικοί του αρνούνται μια αξιοπρεπή σύνταξη, για να ζει αυτός και η οικογένειά του, και του παραχωρούν μόνον το δικαίωμα της επαιτείας, κάθε Παρασκευή στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά. Λίγο αργότερα, ο γενναιότερος των γενναίων θα πεθάνει τυφλός και πάμπτωχος, ξεχασμένος από όλους.
Η αποικιοκρατική συμπεριφορά των ξένων Δανειστών θα ολοκληρώσει την συντριβή του Ελληνισμού, με την εκμετάλλευση της ελληνικής κοινωνίας, και τη δημιουργία ενός μικροσκοπικού περιφερειακού κράτους, υπό καθεστώς κηδεμονίας και υποτέλειας, χωρίς καμιά προοπτική αυτόνομης οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης. Έτσι, η θυσία των αγωνιστών του 1821, η βούλησή τους για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή και για δημιουργία κράτους δικαίου θα μείνει χωρίς αποτέλεσμα. Θα αποτελέσει μάλιστα πρόσχημα Δημοκρατίας για τις μετέπειτα ιδιοτελείς και νόθες ελληνικές κυβερνήσεις, ως τις μέρες μας.


Και όμως η ημέρα της ανεξαρτησίας του γένους αποτελεί ιερή παρακαταθήκη και συμβόλαιο ήθους και Ελευθερίας. Και όπως ο Ευαγγελισμός της Παναγίας λογίζεται γενέθλιος ημέρα λύτρωσης από τα δεσμά του θανάτου, η μνήμη της μεγάλης Επανάστασης του 1821 συνιστά φάρο ελπίδας και οδηγό, τουλάχιστον για όσους έχουν τα πνευματικά τους μάτια ανοικτά, για όσους επιμένουν να αγωνίζονται ενάντια στον καιροσκοπισμό και την ανηθικότητα των εχθρών της πατρίδος. 

Αιτήσεις εκπαιδευτικών για συμμετοχή σε προγράμματα επιμόρφωσης Β1 επιπέδου Τ.Π.Ε.

Mέχρι τη Πέμπτη 06/04/2017 στις 16:00, καλούνται οι ενδιαφερόμενοι εκπαιδευτικοί να υποβάλουν αιτήσεις συμμετοχής στα διαθέσιμα επιμορφωτικά προγράμματα που τους αφορούν και θα υλοποιηθούν στην περιοχή τους, κατά την 1η επιμορφωτική περίοδο Β1 επιπέδου Τ.Π.Ε. (Μάιος - Ιούνιος 2017) στην ηλεκτρονική διεύθυνση



με χρήση των κωδικών που τους είχαν αποδοθεί κατά την πιστοποίησή τους στο Α’ Επίπεδο Τ.Π.Ε.

Πληροφορίες σχετικά με την Επιμόρφωση Β1 επιπέδου Τ.Π.Ε. και την παρούσα περίοδο επιμόρφωσης είναι διαθέσιμες ΕΔΩ.
Δικαίωμα συμμετοχής στην επιμόρφωση έχουν οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλων των κλάδων και ειδικοτήτων της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης (περιλαμβανομένων των υπηρετούντων αναπληρωτών), καθώς και οι εκπαιδευτικοί ιδιωτικών σχολείων.
Προϋπόθεση για τη συμμετοχή σε πρόγραμμα Εισαγωγικής Επιμόρφωσης για την εκπαιδευτική αξιοποίηση Τ.Π.Ε. (Β1 επιπέδου Τ.Π.Ε.) αποτελεί η πιστοποίηση στις βασικές δεξιότητες Τ.Π.Ε. (Α’ επίπεδο Τ.Π.Ε.), με εξαίρεση τους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ19/20, καθώς και τους επιμορφωτές Α’ επιπέδου Τ.Π.Ε. που είναι ενταγμένοι στα σχετικά μητρώα παλαιότερων πράξεων επιμόρφωσης σε βασικές δεξιότητες Τ.Π.Ε..
Οδηγίες για την υποβολή της αίτησης συμμετοχής σας, θα βρείτε ΕΔΩ.
Οδηγίες για την διαδικασία απόκτησης κωδικών εισόδου στο Πληροφοριακό Σύστημα http://e-pimorfosi.cti.gr/mis για τους εκπαιδευτικούς κλάδου ΠΕ19/20, προκειμένου να υποβάλλουν αιτήσεις συμμετοχής στα προγράμματα, θα βρείτε ΕΔΩ.
Για να υποβάλλετε την αίτηση συμμετοχής σας, πατήστε ΕΔΩ.


Πανηγυρικός επετειακός λόγος 25ης Μαρτίου / Ορχομενός 2017

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
της Φιλολόγου του 1ου Γυμνασίου Ορχομενού Αντωνίας Κυριαζή
στον Ιερό Ναό Κοίμησεως της Θεοτόκου Ορχομενού
 (Παναγία η Σκριπού)   την 25η Μαρτίου 2017

Ανήκουµε σε µια χώρα που είναι µικρή στο χώρο, αλλά απέραντη στο χρόνο. Είναι µια φλούδα γης και όπως την προσδιόρισε ο Γεώργιος Σεφέρης, είναι ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο  ̟που δεν έχει άλλο αγαθό  ̟παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου.
 Γι΄ αυτόν τον αγώνα του λαού βρισκόµαστε σήµερα εδώ, για να θυµηθούµε, να τον τιµήσουµε, να εκφράσουµε το σεβασµό µας στους αγωνιστές, αλλά και σε όλους εκείνους που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα της λευτεριάς..

 Σήµερα, τιµούµε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, που αποτελεί το µεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας µας, αφού µε αυτήν το έθνος µας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Μαζί µε την εθνική µας επέτειο γιορτάζουµε και τον Ευαγγελισµό της Θεοτόκου, που συµβολικά ταυτίστηκε µε την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου εξοµοιώνεται µε τη λύτρωση του έθνους από τη σκλαβιά. Στον Ευαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στη συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς. Στην πραγµατικότητα, όµως, η Επανάσταση είχε ξεκινήσει ένα µήνα νωρίτερα, στο Ιάσιο της Μολδαβίας, µε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
 Στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, που ακολούθησαν την άλωση της Πόλης, οι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι συνεχιστές όχι µόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της αρχαίας Ελλάδας κι έτσι απέκτησαν συνείδηση της ιστορικής τους συνέχειας. Επιπλέον, ο λαός µας κατόρθωσε να µην αφοµοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως αυτή εκφράζεται µέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Σ΄ αυτό συνέβαλλαν πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», ο ρασοφόρος δάσκαλος, ο Κοσµάς ο Αιτωλός και οι ∆άσκαλοι του Γένους, οι οποίοι µε τα κείµενά τους βοήθησαν στην πνευµατική αφύπνιση του Γένους. Ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαµάντιος Κοραής, ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Άνθιµος Γαζής και άλλοι Έλληνες διαφωτιστές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς.
 Χωρίς αµφιβολία, ο αγώνας αυτός έχει την ουσία και τις διαστάσεις ενός θαύµατος. «Γιατί στο θαύµα κι όχι στη λογική, χρωστάει την ανάστασή του το Γένος», έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην Οθωµανική αυτοκρατορία ήταν, εκ των προτέρων, καταδικασµένη σε αποτυχία, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν µε τα διάφορα προεπαναστατικά κινήµατα. Ο Κολοκοτρώνης, αυτή η ηγετική µορφή του αγώνα, γράφει στα αποµνηµονεύµατά του: «Ο κόσµος µάς έλεγε τρελούς. Ηµείς, αν δεν είµεθα τρελοί δεν εκάναµε την Επανάσταση, διότι ηθέλαµε συλλογισθεί δια  πολεµοφόδια, καβαλαρία και πυροβολικό». Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες ∆υνάµεις της Ιερής Συµµαχίας ήταν εχθρικές απέναντι στην Επανάσταση.
 Κι όµως, η µεθοδική προετοιµασία από τη Φιλική Εταιρεία, οι Κλέφτες και οι Αρµατολοί, η θέληση και η αγωνιστικότητα του λαού έφεραν το ποθούµενο. «Όταν αποποφασίσαµε να κάµωµε την Επανάσταση», γράφει ο Κολοκοτρώνης στα Αποµνηµονεύµατά του, «δεν εσυλλογισθήκαµε ούτε πόσοι είµεθα ούτε  πως δεν έχουµε άρµατα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις… αλλά ως µία βροχή έπεσε σε όλους µας η επιθυµία της Ελευθερίας µας και όλοι και ο κλήρος και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευµένοι και οι έµποροι, µικροί και µεγάλοι, όλοι εσυµφωνήσαµε εις αυτόν το σκο̟πό και εκάναµε την ε̟πανάσταση».
 Από την Ήπειρο ως το Μοριά και από τη Ρούµενη ως τη Μακεδονία και τα νησιά, ξέσπασε η φλόγα της επανάστασης. Ήταν το ξέσπασµα ενός βασανισµένου και ταπεινωµένου λαού. Ο ραγιάς αρµατώνεται, γίνεται ασυµβίβαστος αγωνιστής και επαναστατεί απέναντι σ΄ έναν εχθρό που είχε τα πάντα: στρατό, στόλο, χρήµατα και τη νοµιµότητα του κυρίαρχου. Η επανάσταση στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στα νησιά του Αιγαίου πνίγηκε στο αίµα. Μόνο στην Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα, ο αγώνας πέτυχε και ευδοκίµησε.
 Ονόµατα όπως: Κολοκοτρώνης, ∆ιάκος, Παπαφλέσας, Καραϊσκάκης, Υψηλάντης, Μπουµπουλίνα, Κανάρης, οι Μακεδόνες Καρατάσος, Κασοµούλης, έχουν µείνει στην Ιστορία ως παραδείγµατα ηρωισµού και αυτοθυσίας. Είναι µορφές που πήραν µυθικές διαστάσεις στη συνείδηση του λαού µας. Τοπωνύµια όπως: ∆ραγατσάνι, Βαλτέτσι, ∆ερβενάκια, Μανιάκι, Αλαµάνα, Αραπίτσα περιβάλλονται µε το στεφάνι της δόξας, της ηρωικής αντίστασης και της θυσίας. Η άλωση της Τριπολιτσάς, η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών, η έξοδος του Μεσολογγίου αποτελούν κορυφαίες στιγµές του αγώνα, αποτελούν ολοκαυτώµατα ψυχών και σωµάτων, που συγκίνησαν όλον τον κόσµο και δηµιούργησαν ισχυρό ρεύµα Φιλελληνισµού στην Ευρώπη..
 Όµως, ανάλογα µε το αίµα που χύθηκε, το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος περιορίστηκε στα στενά όρια της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και των Κυκλάδων. Καταλυτικός παράγοντας για τη µη πραγµατοποίηση όλων των εθνικών στόχων ήταν οι εµφύλιες διαµάχες. Γιατί εκτός από τη φωτεινή πλευρά της Επανάστασης, θα πρέπει να αναφέρουµε και τη σκιώδη πλευρά της, που δεν ήταν άλλη από τη δολερή διχόνοια, ανάµεσα στους πολιτικούς και στρατιωτικούς, η οποία δίχασε τον τόπο, έβλαψε την επανάσταση και έθεσε σε κίνδυνο την επιτυχία της.

Η Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, µπορούν να αλλάξουν την ιστορική του µοίρα. Οι Έλληνες απέδειξαν για µια ακόµα φορά πως κανείς λαός δεν µένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. «Η µεγαλοσύνη των λαών δε µετριέται µε το στρέµµα. Με της καρδιάς το πύρωµα µετριέται και το αίµα».
Τιµώντας, σήµερα, την Επανάσταση του 1821, αναπόφευκτα γίνονται παραλληλισµοί µε την πρωτόγνωρη δυσµενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα µας .
Σύµφωνα µε τους ιστορικούς, η άλωση της Πόλης, που ήταν η απαρχή της τουρκοκρατίας, δεν προήλθε µόνο από τη στρατιωτική ισχύ των Οθωµανών. Προήλθε από την κοινωνική αναρχία και αποσάρθρωση, την κοινωνική διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δηµόσιου βίου, την ανάρρηση σε αξιώµατα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων, τη διαφθορά των αξιωµατούχων και τη ηττοπάθεια των αρχόντων. Αλλά και ο στρατηγός Μακρυγιάννης, αυτός ο αγνός αγωνιστής της επανάστασης, στα Α̟ποµνηµονεύµατά του, στηλιτεύει δριµύτατα αντίστοιχες καταστάσεις που επικρατούσαν στις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του Ελληνικού κράτους. Μήπως παρόµοια φαινόµενα δεν παρατηρούνται και σήµερα;
 Τότε είχαµε να αντιµετωπίσουµε µια ισχυρή Οθωµανική αυτοκρατορία, ενώ σήµερα βρισκόµαστε αντιµέτωποι µε διάφορα ισχυρά απρόσωπα οικονοµικά κέντρα που µε αναίδεια διασύρουν την πατρίδα µας και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό ̟που είναι αιώνια φλόγα», όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης. Βέβαια γι΄ αυτήν την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από την κορυφή µέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραµίδας. Όλοι όσοι νοµιµοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν αµοραλισµό ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό. Αλλά και όλοι εµείς που προτάξαµε την ατοµικότητα και το προσωπικό συµφέρον έναντι της συλλογικότητας και της κοινωνικής προσφοράς. Όλοι εµείς που ανεχτήκαµε και επιτρέψαµε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανοµία, η αναξιοκρατία και η ατιµωρησία των σύγχρονων Αρδιαίων και Ηρόστρατων. Σ΄ αυτήν τη δύσκολη στιγµή που περνά η πατρίδα µας, θα πρέπει να ανατρέξουµε και να αναβαπτιστούµε στις αξίες και στα ιδανικά του ΄21, στο «εµείς» του Μακρυγιάννη, στον πατριωτισµό και τη θυσία των αγωνιστών, να κρατήσουµε αυτά που µας ενώνουν και να αναλογιστούµε «τι χάσαµε, τι έχουµε και τι µας ̟πρέ̟πει».

Αγαπητοί παρευρισκόμενοι , όπως όλοι ξέρουμε , οι νέοι αποτελούν τη μαγιά του μέλλοντος , το μέλλον της πατρίδας μας και μεταφέρουν όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ψυχής. Ας ακολουθήσουν τη συμβουλή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Αδαμάντιου Κοραή. Ο πρώτος, ο αγράμματος πρωταγωνιστής της Επανάστασης στην ιστορική του ομιλία στην Πνύκα προέτρεψε τους νέους να σκλαβωθούν στα γράμματά τους και να δοθούν στις σπουδές τους . Ο δεύτερος με την προστακτική του «δράξασθε παιδείας» καθιστά σαφές ότι μόνο μέσα από την παιδεία θα γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι και όποιος είναι ελεύθερος συλλογάται καλά και άρα ενεργεί σωστά. Ας πορευθούν , λοιπόν , με όραμα και στόχους στη ζωή τους , ας προσπαθήσουν , ας αγωνιστούν με πίστη και αρετή για την πραγμάτωσή τους , ας εμπνευστούν από τα ιδανικά του 21 και τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας , για να μπορέσει πάλι , χάρη σε αυτούς να ξαναλάμψει το ελληνικό φως και να κερδίσουμε το σεβασμό που μας αξίζει.
Εμείς , οι σημερινοί Νεοέλληνες , αποτείνουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους εσάς τους αφανείς ήρωες που δεν κατέγραψε η ιστορία , σε σας που τα δώσατε όλα χωρίς να πάρετε τίποτα.
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του 1821!
Τιμή και δόξα στην αδούλωτη ελληνική ψυχή!

Εθνική επέτειος (2) / Απόψεις


Η κολοσσιαία μπαρούφα των εθνομηδενιστών ότι το «νέο» ελληνικό έθνος είναι επινόηση και δημιούργημα του Διαφωτισμού δεν απαντά στις διαρκείς εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία. Δεν απαντά ούτε στην αδιάσπαστη ελληνική γραμματολογία, δημώδη και λόγια, καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας - Ενετοκρατίας. Και βεβαίως δεν εξηγεί τη δημιουργική παρουσία των Ελλήνων παντού, σε Ρωσία, Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Ανατολία, Μέση Ανατολή - ένας ύστερος ελληνικός οικουμενισμός, στα χνάρια του προγενέστερου ελληνιστικού εις ό,τι αφορά την Ανατολή - μια νέα διασπορά, εις ό,τι αφορά τη Δύση.
Η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού, του ελληνικού έθνους δεν εξηγεί γιατί όλοι οι άλλοι μας αποκαλούσαν και μας αποκαλούν ΄Ελληνες - ο καθένας στη γλώσσα του εδώ και 2.500 χρόνια.
΄Ελληνες αποκαλούσαν οι Δυτικοί τους Βυζαντινούς ήδη από τον 6ο-7ο μ.Χ. αιώνες, το ίδιο και οι Κινέζοι, οι Αραβες - οι πάντες, πλην Φίλη-Μπαλτά-Ρεπούση και, φοβάμαι, Καρανίκα.

΄Ομως, ας ξεφύγουμε από τον υπερασπιστικό λόγο στον οποίον η βλακεία και η πολιτική (νεοταξίτικη) σκοπιμότητα εξαναγκάζει το αυτονόητο και ας πάμε στο συναρπαστικό ερώτημα: γιατί οι ΄Ελληνες επαναστατούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας; Γιατί για τους ΄Ελληνες δεν χρειάσθηκε η «εθνική αφύπνιση» του 19ου αιώνα, που οδήγησε άλλους λαούς σε επαναστάσεις, σχετικές με τις σφαίρες επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά αντιθέτως τους οδήγησε στην αποκοτιά του 1821; «Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούςΕάν δεν ήμασταν τρελοί, δεν θα εκάμαμεν την Επανάστασι», Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.


Η απάντηση στο γιατί αυτή η αποκοτιά, γιατί αυτή η τρέλα, βρίσκεται στον αντιστασιακό χαρακτήρα αυτού του λαού. Κάτω από την ώσμωση των λαϊκών παραδόσεων με τον Διαφωτισμό, κάτω απ’ τον βυζαντινό απόηχο και τη μεταβυζαντινή ταυτότητα, πίσω από τις διαφορές του χωρικού απ’ τον λόγιο, του Κλέφτη απ’ τον Φαναριώτη, του εμπόρου απ’ τον πειρατή, του Ρωμιού των παροικιών από τον Ρωμιό της κυρίως Ελλάδας, βρισκόταν ως κοινός παρονομαστής η γλώσσα, η ορθόδοξη πίστη και τα αντιστασιακό φρόνημα - η σύγχρονη για εκείνη την εποχή σύνθεση του ομόγλωσσου και των κοινών εθίμων με τον έρωτα για την ελευθερία. 
΄Ερωτα ενσυνείδητου και ασίγαστου, όπως όλη η Ιστορία της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας μαρτυρά.


Οι τάξεις χώριζαν τους Ελληνες. Υπήρχε, φέρ’ ειπείν, η Εκκλησία των κοτζαμπάσηδων που επρόσκειτο στους αγάδες, υπήρχε και ο λαϊκός κλήρος που συντρόφευε τον λαό. Το ίδιο το Πατριαρχείο: από τη μία προσκύναγε τον Τύραννο (ως εκπρόσωπος των Ρωμιών κι εν τω άμα εντολοδόχος και τοποτηρητής της Πύλης) και από την άλλη αντιστεκόταν. Υπήρξαν Πατριάρχες που προσκύνησαν, υπήρξαν και Πατριάρχες που κρεμάστηκαν.


Υπήρξαν και οι παπάδες που μάθαιναν στα παιδιά πέντε κολλυβογράμματα στα κρυφά, όταν κι όπου ο Οθωμανός ήταν άγριος, υπήρξαν και οι Μητροπολίτες που άνοιγαν, ας πούμε. παρθεναγωγεία στην Καππαδοκία, εν μέσω του θεοσκότεινου 17ου αιώνα!! Εξαγοράζοντας τον τοπικό πασά. Πολύ πριν να υπάρξει ο Διαφωτισμός (πόσω μάλλον να φθάσει στην Ανατολή). Οι πιο πολλοί όμως στο τέλος έχαναν το κεφάλι τους. Και μόνον αν ήταν σκυμμένο έμενε στους ώμους τους - κι αυτό όχι πάντα. Αυτός ήταν ο «πολυπολιτισμός» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.


΄Ομως, τι ήταν αυτό που έκανε την ειδοποιό διαφορά και οδήγησε το Γένος στις συνεχείς εξεγέρσεις, στους νεομάρτυρες, στον Πατροκοσμά, στον Κατσαντώνη, στον Ρήγα, στη Φιλική Εταιρεία κι όχι στην ειρηνική συνύπαρξη ή ακόμα και στην αφομοίωση απ’ τον κατακτητή; Και αν όλος αυτός ο τρόπος σχετίζεται με την αντιστασιακή ιδιοπροσωπία - ιδιοσυγκρασία, αν θέλετε - των Ελλήνων, πότε και πώς αυτή διαμορφώθηκε;

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Ανακοίνωση ΟΛΜΕ για εβδομάδα αγωνιστικής δράσης, μόνιμους διορισμούς, αναπληρωτές, εδική αγωγή



«(…) Η προτεινόμενη ρύθμιση καθίσταται αναγκαία ενόψει: α) Των ισχυόντων και για τα σχολικά έτη 2017–2018 και 2018-2019 περιορισμών διορισμών/προσλήψεων προσωπικού στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι υπαγορεύονται και κατά την περίοδο αυτή από εξαιρετικά σοβαρούς και επιτακτικούς δημοσιονομικούς λόγους.(…) Η αναγκαιότητα θέσπισης της προτεινόμενης προσωρινής ρύθμισης ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα το διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βάσει των πάγιων ισχυουσών διατάξεων.»

ΑΘΗΝΑ (Προπύλαια), ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Άγαλμα Βενιζέλου) ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ
Με το παραπάνω κείμενο αιτιολογεί το υπουργείο Παιδείας την τροπολογία που κατέθεσε για τις προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τα σχολικά έτη 2017 – 2018 και 2018 – 2019. Από καιρό έχει δηλώσει ο Υπουργός Παιδείας πως η προσδοκία 20.000 μονίμων διορισμών έλαβε τέλος. Η Κυβέρνηση πάσχιζε – μάταια όμως – να αποκρύψει την ωμή πραγματικότητα.
Η πολιτική που εφαρμόζει υπαγορεύεται ευθέως από το 3ο Μνημόνιο που υπέγραψε και βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία και ευθυγράμμιση με τον ΟΟΣΑ, τον ΣΕΒ και την ΕΕ.
Οι μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί, ο μειωμένος αριθμός αναπληρωτών και η εργασιακή πίεση που υφίστανται έχει άμεσο αντίκτυπο στα εργασιακά δικαιώματα των μονίμων. Εξορθολογισμός, ευελιξία, μόνιμος μηχανισμός κινητικότητας μέσω των τεχνητών πλεονασμάτων είναι το εργασιακό περιβάλλον για τους μόνιμους  εκπαιδευτικούς, με ταυτόχρονη χειροτέρευση της διοικητικής και παιδαγωγικής λειτουργίας των σχολείων.
Σε αυτό το τοπίο, η καθημερινότητα των αναπληρωτών γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Οι μισθοί με το πλαφόν των 7 χρόνων, οι (αναρρωτικές άδειες, κύησης, ανατροφής παιδιών, κανονικές) που στην πράξη η χρήση τους σημαίνει απόλυση, χάσιμο μορίων στην προϋπηρεσία, ή χάσιμο επιδόματος άδειας το καλοκαίρι, αποτελεί ένα μόνιμο μηχανισμό εκβιασμού και ανασφάλειας των αναπληρωτών.
Η ειδική αγωγή ξανά στο στόχαστρο!
Μετά την απαράδεκτη διάταξη του άρθρ. 48 του Ν.4415/16 όπου για συμπλήρωση ωραρίου οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί χωρίς κανένα προσόν μετακινούνται από την γενική εκπαίδευση προς την ειδική αγωγή, έρχεται να  αλλάξει το καθεστώς της μοριοδότησης με Υπουργική Απόφαση ανατρέποντας τα δεδομένα για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς της Ειδικής Αγωγής.
Το υπουργείο Παιδείας προχωρά σε μια απαράδεκτη και πρωτοφανή κίνηση πριμοδοτώντας κάθε είδους σεμινάρια έναντι των πανεπιστημιακών σπουδών ανοίγοντας το δρόμο για τα ατομικά προσοντολόγια των εκπαιδευτικών στην Α/βάθμια Εκπαίδευση!
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών, μονίμων και αναπληρωτών είναι κοινός!
Πρέπει να είναι αποφασιστικός, ενιαίος και μαζικός ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.
Αγωνιζόμαστε για:
ü      Σταθερή και  μόνιμη δουλειά για όλους.
ü      Μόνιμοι μαζικοί  διορισμοί τώρα, για να καλυφθούν τα πραγματικά κενά.
ü      Κατάργηση του Νόμου 3848/10
ü      Πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα για όλους τους αναπληρωτές με βάση το υπόμνημα της ΟΛΜΕ και πρόσληψή τους σε μία φάση από την αρχή της χρονιάς. Κατάργηση του πλαφόν των 7 χρόνων μισθολογικής αναγνώρισης
ü      Επαναφορά του ωραρίου στα επίπεδα πριν το 2013.
ü      20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις, 10 στα εργαστήρια.
ü      Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και Ενισχυτική Διδασκαλία σε όλα τα σχολεία
ü      Κάλυψη των εκρηκτικών αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό στην Ειδική Αγωγή.
ü      Όχι στην κινητικότητα, στις υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Όχι στις αναθέσεις λάστιχο.
ü      Μείωση του διδακτικού ωραρίου σε μόνιμους και αναπληρωτές με προβλήματα υγείας.


        Για να δείτε την ανακοίνωση σε pdf πατήστε ΕΔΩ

Τριάντα χρόνια από την ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου 1987

Τριάντα χρόνια πριν:  “Η στρατιωτική ετοιμότητα της χώρας μας είναι ικανή αυτή τη στιγμή να δώσει πολύ σκληρό μάθημα εάν επρόκειτο πράγματι να προχωρήσουν σε επιθετικές ενέργειες οι γείτονες”. Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μάρτιο του 1987, δίνοντας το προσωπικό του στίγμα και ξεκαθαρίζοντας μέχρι που μπορεί να φτάσει η Ελλάδα αν απειληθεί από την Τουρκία.
Στις 28 Μαρτίου του 1987, στις 6.30 το πρωί έληξε άλλο ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας – Τουρκίας. Ήταν μια ακόμη μέρα - σταθμός όχι μόνο γιατί φτάσαμε σε απόσταση αναπνοής από μια πολεμική σύρραξη με τους γείτονες, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η Ελλάδα και προσωπικά ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου την κρίση. Τον σχεδιασμό σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο που κατάφερε η Ελλάδα να πετύχει την ώρα μάλιστα που οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής έπαιζαν το δικό τους “παιχνίδι” εις βάρος της χώρας μας. 

Πώς έζησε εκείνα τα γεγονότα ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Νίκος Κουρής γράφει στο βιβλίο του “Αιγαίο: Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικανών”. 
Όλες οι αποχρώσεις πείθουν ότι την εποχή εκείνη υπήρχε πολιτική κατεύθυνση από την Ουάσιγκτον να υπονομευτεί και να ανατραπεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η εφημερίδα Νew York Times αρθρογραφεί υπό τον τίτλο: “Έναν νέο ηγέτη χρειάζεται η Ελλάδα”.
Στην Ελλάδα, εκείνη την περίοδο, έχει κινητοποιηθεί ο μηχανισμός χειρισμού κρίσεων. Υπάρχει η συνεχής ροή πληροφοριών μεταξύ υπουργείου Άμυνας, Εξωτερικών και ΕΥΠ. Στις 20 Μαρτίου 1987, ο Α/ΓΕΕΘΑ κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού τον επισκέπτεται και τον ενημερώνει για τη στρατιωτική κατάσταση.
Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας μεταβαίνει εσπευσμένα στη Σόφια και επιδίδει  προσωπική επιστολή του Ανδρέα Παπανδρέου στον Πρόεδρο Τοντόρ Ζίβκοφ της Βουλγαρίας.
Οι κινήσεις όμως στη σκακιέρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχουν τελειώσει. Αφού εξασφάλισε ότι μια χώρα του ΝΑΤΟ να έχει προχωρήσει σε συμφωνία με μια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ίδιο βράδυ της θετικής απάντησης της Βουλγαρίας, η Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι αναστέλλει τη λειτουργία της Αμερικανικής Βάσης στη Νέα Μάκρη.

Σύμφωνα με τον Πτέραρχο Νίκο Κουρή: “Στις 28 Μαρτίου προσέρχεται στο ΕΘΚΕΠΙΧ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης και ενημερώνεται για τη στρατιωτική κατάσταση, παρουσία των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης”. Στην Ελλάδα όλα είναι έτοιμα, ενώ και η εντολή που δόθηκε στον διοικητή Αντιτορπιλικών Γρ. Δεμέστιχα που είχε αναλάβει να είναι η “σκιά” του ΣΙΣΜΙΚ ήταν: “Ρίξε πρώτος!”.


Σύμφωνα με όσα έχει αναφέρει σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις ο Ναύαρχος Λ. Βασιλικόπουλος, “κατόπιν εντολών έστειλα στον Αμερικανό διοικητή της Νέας Μάκρης τον Μ. Ζαλοκώστα και του είπε ‘σταματάς’. O Αμερικανός κάλεσε τη βάση του και του είπαν πως πράγματι παύει η λειτουργία της”, ενώ συμπλήρωσε: “Ο Ανδρέας Παπανδρέου μας είχε κάνει ξεκάθαρο πως αν το ΣΙΣΜΙΚ επιχειρήσει έρευνα στην υφαλοκρηπίδα, να εμποδιστεί με ή χωρίς τη χρήση βίας”.

Οι γείτονες εν τω μεταξύ και παρά την υπέρ τους κινητικότητα από πλευράς Αμερικανών και ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων αξιολογούν τα δεδομένα, την αποφασιστικότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου, την ομοψυχία του λαού και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες επιτυχίας μιας επιθετικής ενέργειας είναι μηδαμινές. 
Η πρώτη δήλωση ήρθε από τον πρόεδρο της Τουρκίας ο οποίος υπόσχεται ότι θα πράξει καθετί δυνατό να αποφύγει ο τουρκικός λαός νέες περιπέτειες, ενώ και ο πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ δήλωσε: "Δεν υπάρχει λόγος να κλιμακώσουμε την ένταση".

Στην κρίση του Μάρτη του 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε να συνδυάσει με μοναδικό τρόπο τη διπλωματία και την ετοιμότητα που επέδειξαν οι Ένοπλες Δυνάμεις του τόπου. Σχεδίασε ένα - ένα τα βήματα, ώστε να αντιμετωπίσει ακόμη και το χειρότερο σενάριο, με τον Πτέραρχο Νίκο Κουρή να θυμάται: “Χειρίστηκε την κρίση με αποφασιστικότητα, ψυχραιμία και πολιτική διορατικότητα, δεν βασίστηκε στη βοήθεια των ξένων αλλά στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας και την εθνική ομοψυχία. Στην κρίση του Μάρτη του 1987 βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και για πρώτη φορά μετά την τραγωδία της Κύπρου ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε εθνικά υπερήφανος”.

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Εθνική επέτειος (1) / Απόψεις


Τα τελευταία χρόνια η επέτειος της Επανάστασης του 1821 γιορτάζεται με κάποιες δυσκολίες. Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: από τη μία ο κομφορμισμός στο τελετουργικό της εορτής, σχολικό ή άλλο, καθώς επίσης και η ταρίχευση της προσέγγισης στο νόημα της επανάστασης,
κι από την άλλη η πολλαπλή αμφισβήτηση της ταυτότητας και της καταγωγής του 1821.
Κι έτσι, ο μεν σχολαστικός λόγος για την εθνεγερσία αποχυμώνει την ουσία της, ο δε υπερασπιστικός λόγος -όπως τώρα και ο δικός μου- χάνει συχνά την πανηγυρική αύρα των γεγονότων, αυτήν που εννοούσε ο ποιητής όταν μας καλούσε να «μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του ’21».
Σήμερα που η Ελλάδα χειμάζεται, η μέθη αυτή θα μπορούσε να είναι εθνεγερτική, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει εκ προοιμίου -εδώ και πολλά χρόνια- κατασυκοφαντηθεί.
Πίσω από την πολιτική υποταγή της Ελλάδας βρίσκεται η πολιτισμική αποδόμηση. Προϋπόθεση για την αιχμαλωσία του λαού είναι η αποκοπή του από τη λαϊκή παράδοση, την κληρονομιά και τη μνήμη του, ο απορφανισμός του από τους ήρωες και τους αγίους του, τα φυλαχτά του, το σθένος και την έμπνευσή του.
Ο «εκσυγχρονισμός» στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, ήταν η επανακατασκευή του ανθρώπου-ραγιά.
Και το κύριο καθήκον των «εκσυγχρονιστών», στο πλαίσιο της ομογενοποιημένης σκέψης που στηρίζει την παγκοσμιοποίηση, ήταν και είναι να τρομοκρατήσουν ιδεολογικώς την κοινωνία διαλύοντας την πολιτική και πολιτιστική ταυτότητα, το αίσθημα του συνανήκειν, το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, ώστε οι εργαζόμενοι να βρεθούν εν κενώ, οι κατακτήσεις τους να εξαερωθούν και οι όποιες διεκδικήσεις τους για το μέλλον να φαίνονται αδιανόητες.
Οι «εκσυγχρονιστές», δεξιοί και αριστεροί, οι ενσωματωμένοι σοσιαλδημοκράτες, οι νεοφιλελεύθεροι, υπήκοοι, σμπίροι, κουίσλιγκ και τοποτηρητές των αφεντικών τους, είναι οι νέοι γενίτσαροι που καθηλώνουν τον λαό στη θέση του ραγιά. Ο λαός -οι εργαζόμενοι- έπρεπε να πεισθεί για τη θέση του στον νέο (σε συνθήκες προτεκτοράτου) τρόπο παραγωγής, να αισθάνεται ένοχος, να αισθάνεται φταίχτης για τη φτώχεια του. Και προς τούτο αναδύθηκαν οι παραλογισμοί του στυλ «μαζί τα φάγαμε» και οι ανηθικότητες του στυλ «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Φθάσαμε στο γκροτέσκ ο λαός να κατηγορείται για λαϊκισμό.
Ο λαός δεν μπορεί να είναι λαϊκιστής, δεν μπορεί να είναι δημαγωγός του εαυτού του. Ομως η επιστράτευση της βλακείας και της αμορφωσιάς από την άρχουσα τάξη παραλύει κάθε αντίσταση της σκέψης, όταν παίρνει τη μορφή ολοκληρωτικής προπαγάνδας που περνάει μέσα από τα ΜΜΕ, τα ΑΕΙ και τα περισσότερα από τα πολιτικά κόμματα.
Η βλακεία είναι ανίκητη. Και ο λόγος της βλακείας, όπως άλλωστε και το ψέμα, όσο πιο τερατώδης είναι, τόσο πιο πιστευτός γίνεται - όπως έλεγε για την κατασκευή της πραγματικότητας ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς. Η γέννηση της τερατολογίας και η διασπορά της σε μαζική κλίμακα, όπως οι εθνικοσοσιαλιστές πρώτοι κατόρθωσαν, ταλανίζει και την εποχή μας. Γιατί;
Διότι η άρχουσα τάξη είναι αφιλοσόφητη. Ηλίθια. Εκτός από την αρπαγή του πλούτου, βλέπει μόνον την αρπαγή του πλούτου. Αυτή η τόσον ισχυρή βλακεία για να διαιωνίζει τον εαυτόν της, πρέπει να αποβλακώνει τον λαό. Το φαινόμενο αυτό στην εποχή μας έχει πάρει οργουελικές διαστάσεις και ενισχυμένο από την υπερτεχνολογία τείνει σε καφκικό εφιάλτη.
Το ισχυρότερο εργαλείο για όλα αυτά είναι η χρήση της γλώσσας με τρόπο που να τσακίζει μυαλά, ψυχές, χαρακτήρες, συλλογικότητες, πρόσωπα και βεβαίως την ιστορία. Τη μνήμη. Την αλήθεια - το αντίδοτο της λήθης. 
Ο εν λήθη άνθρωπος περιπίπτει σε πολιτικό λήθαργο, γίνεται ανδράποδο, αναλώσιμος, απασχολήσιμος, υποαπασχολούμενος, χαμηλόμισθος, έμφοβος, ραγιάς.
Προς τούτο τη γλώσσα στον δημόσιο λόγο κατακλύζουν παρενδύσεις των εννοιών και ευφημισμοί. Η σκλαβιά, λόγου χάριν, ονομάζεται ελεύθερη αγορά, η αλήθεια άνευ της αποδείξεώς της, αλήθεια του άλλου, η αποκολοκύνθωση αυτοπροσδιορισμός και πάει λέγοντας.
Η συσσώρευση όμως αυτής της χρήσιμης βλακείας σε επίπεδο υψηλής τηλεθέασης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την τυραννίδα των τερατολογιών που αποδομούν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Η μετατροπή του πολίτη σε α-πόλιδα, σε απάτριδα, σε νομάδα ή κολίγο, είναι ύψιστη προτεραιότητα των αστικών τάξεων που δεν έχουν πατρίδα και νέμονται τον πλούτο των εθνών. ΄Ετσι ο πατριωτισμός δεξιών και αριστερών συκοφαντείται ως εθνικισμός, ενώ ο διεθνισμός των εργατικών τάξεων γίνεται η χλεύη της γκλαμουριάς του κοσμοπολιτισμού των νεόπλουτων.
Ιδιαιτέρως για την Αριστερά, η αποκοπή της από την πατριωτική της διάσταση -εκείνη που την οδήγησε στο έπος του ΕΑΜ ή στην αντοχή της στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όπως οι κομμουνιστές της ΕΣΣΔ ονόμασαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αναλόγως έδρασαν- η αποκοπή λοιπόν της Αριστεράς από τη γη της και η μετατροπή της σε έναν ηττημένο, μετέωρον Ανταίο, ήταν υψίστης σημασίας καθήκον, απ’ αυτά όμως που μόνον εξωμότες μπορούν να φέρουν εις πέρας, δηλαδή αριστεροί που ενσωματώνονται στο Πραιτώριο.
Ετσι για τον κ. Μπαλτά και όχι μόνον, η Επανάσταση του 1821 «γέννησε το ελληνικό έθνος»!! Τώρα, ποιος έκανε την επανάσταση αν όχι το ελληνικό έθνος, είναι ένα ερώτημα που θα θέσουν οι Πετσενέγκοι στα πρώτα UFO που θα μας κάνουν τη χάρη να εμφανισθούν στον πλανήτη.
Τέτοιες τερατολογίες όπως αυτή του Μπαλτά, όπως η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνικού έθνους, τοποθετούν στη θέση της λογικής και της επιστήμης τη βλακεία και συνεπώς τείνουν να γίνουν απροσμάχητες. 

Συνεχίζεται ..... 

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Πρόσκληση της ΕΛΜΕ Ν. Βοιωτίας σε προβολή ντοκιμαντέρ



Η ΕΛΜΕ Ν. Βοιωτίας, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Λιβαδειάς και το Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς σας καλούν στην  προβολή του ντοκιμαντέρ

«This is not a coup – Αυτό δεν είναι Πραξικόπημα»
του Άρη  Χατζηστεφάνου,
την Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017 και ώρα 18:00
στο Σινέ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, στη Λιβαδειά.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με το δημιουργό του ντοκιμαντέρ, 
δημοσιογράφο Άρη Χατζηστεφάνου

Είσοδος Ελεύθερη

Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ:
Ο δημιουργός των ντοκιμαντέρ «Debtocracy» και «Catastroika», ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου στο «This is Not a Coup», παρακολουθεί τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, παρουσιάζει τις "παρεμβάσεις του συστήματος" ... μπροστά αλλά και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Το ντοκιμαντέρ δεν χαρίζει λύσεις, αλλά προσφέρει πληροφορίες και θέτει προβληματισμούς προς συζήτηση.

                    Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                              Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

     ΘΕΙΑΚΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ                         ΜΗΤΡΑΤΖΟΥΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Η Πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Έρχεται η θερινή ώρα ...


oraaΗ θερινή ώρα τίθεται σε ισχύ τα ξημερώματα της  Κυριακής 26 Μαρτίου, όπως κάθε τελευταία Κυριακή του Μαρτίου. 

Μια ώρα μπροστά γυρίζουν τα ρολόγια και στις 3 τα ξημερώματα  θα δείξουν 4.

“H μάχη στο Βαλτέτσι”

Το Βαλτέτσι είναι ένα μικρό χωριό σε υψόμετρο 1.000μ, 12χλμ νοτιοδυτικά της Τρίπολης. Την άνοιξη του 1821, (24/4) και (12-13/5), έγινε στο Βαλτέτσι μια διπλή μάχη, από τις σημαντικότερες μάχες της Ελληνικής Επανάστασης και έληξε με θριαμβευτική νίκη των “ατάκτων” ελληνικών δυνάμεων υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. 
Η νίκη στο Βαλτέτσι συνέβαλε καθοριστικά στην πτώση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), καθώς από τη μια πλευρά αναπτέρωσε το ηθικό των επαναστατών και από την άλλη προκάλεσε σοβαρές απώλειες στη τουρκική στρατιωτική δύναμη της Πελοποννήσου.  Για  την ιδιαίτερη αξία της μάχης αυτής στον Αγώνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει στα Απομνημονεύματά του, μεταξύ άλλων, ότι: “πρέπει να νηστεύσωμεν όλοι διά δοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται αιώνας αιώνων, έως ου στέκει το έθνος, διατί  ήτον  η ελευθερία της πατρίδος”.